therapie praktijk francis bouwman
visie
In relatie tot je vroegste omgeving ontwikkel je een manier van denken en doen, die daar en dan de best mogelijke is; gedrag dat erop gericht is de waardering, de liefde van je ouders, opvoeders en broertjes/zusjes te behouden of dat toch ten minste zorgde dat je zo veilig mogelijk was.
Om de verbinding te behouden met de ander, zul je als kind regelmatig je eigen wensen, gevoelens en drijfveren kleiner maken of zelfs helemaal negeren. Zo vermijd je de pijnlijkheid van onbegrepen zijn en van afwijzing, maar raak je wel het contact met je oorspronkelijke energie in zekere mate kwijt.
We ontwikkelen in onze jeugd overlevingsstrategieën die bescherming bieden tegen gevoelens die je als kind niet verwerken kunt. Deze bescherming staat in je volwassen leven vaak het werkelijke contact met jezelf én met een ander in de weg. Je houdt namelijk niet alleen lastige of pijnlijke gevoelens weg, maar dempt zo ook de vreugdevolle. Op den duur ervaar je jezelf dan als vlak.
Als je in therapie, gegeven in een veilige en respectvolle sfeer, werkelijk aanwezig blijft bij wat er is vast gezet in je overtuigingen en in je lijf, de pijnlijkheid ervan verwerkt, de (kinder)angst in de ogen ziet, kun je je bescherming minderen, zodat je oorspronkelijke energie weer kan gaan stromen. Je krijgt meer toegang tot je kracht, je levendigheid en liefde.
Door deze ervaringen, door ermee te oefenen in het dagelijks leven en doordat je inzicht krijgt in je gedrag, ga je keuzes maken die werkelijk bij jou passen.
